Den første telegraflina i Norge vart bygd mellom Kristiania og Drammen i 1855. Lina var ca. 60 km lang, bygd på stolpar med 50 meters mellomrom, og det vart nytta ein 4,2 mm galvanisert jarntråd.
Ein reknar at det moderne telegrafapparatet vart konstruert kring 1833. Bakgrunnen for det var oppdagingar og ny kunnskap som fleire forskarar kom fram til. Dei meste kjende er I. Galvani 1737-1798, A. Volta 1745-1827 (elektrisk straum), H. C. Ørsted 1777-1851 (elektromagnetisme), G. S. Ohm 1789-1854 (spenning), A.M. Ampere 1777-1851 (straumstyrke), Michael Faraday 1791-1867 (elektromagnetisme) og Schilling v. Cannestad (telegrafapparat).
Telegrafen bestod av eit sendeapparat, ein straumførande leidning og eit mottakarapparat. På mottakarapparatet var leidninga i kontakt med ei magnetisk jarnnål som gjorde ulike utslag etter straumstyrken. Utslaga vart ved hjelp av ein skrivearm overførte til papir med strekar og punktum. Ulike samansetjingar av teikna på papiret vart tolka om til bokstavar og ord.
Den 11. juni 1855 var telegraflina frå Kristiania til Halden ferdig, og dagen etterpå vart lina kopla til lina i Sverige. Dermed var det oppretta kontakt til Gøteborg, København og resten av Europa. Den 12. juni var 200 mann i arbeid på lina frå Drammen og sørover. Telegraflina kom til Holmestrand 18. juni, Tønsberg 22. juni, Larvik 20. august, Brevik 29. august, Arendal 30. august og Kristiansand 4. september. I løpet av 1,5 år vart det bygt 724 km med stolperekkjer, 860 km tråd og det vart opna 22 stasjonar i 22 byar.